Beton w architekturze jest dziś rzeczą normalną – stanowi podstawę współczesnej technologii budowlanej. Łączy cechy nowoczesności z cechami tradycyjnego budulca. ,,Beton ma wszystkie cechy doskonałości kamienia; beton jest kamieniem współczesności”[1] – jak pisze Dariusz Kozłowski. Beton budzi skrajne emocje. Jednym się nie podoba, ponieważ uważają, że jest surowy, szary i brzydki. Inni cenią go za szczerość i prostotę. Wszyscy jednak powinni docenić jego trwałość. Poza tym beton jest swoistym łącznikiem między starą a nową architekturą, jest też symbolem jej rozwoju. Dzięki niemu, architekci mogą dziś tworzyć niesamowite formy, które za sto, dwieście lat będą wizytówką naszych czasów.

Świątynia usytuowana jest na działce przy alei Róż w dzielnicy Nowa Huta w Krakowie.

Działka położona jest  wśród istniejącej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z lat 50-tych XX wieku. Sąsiadująca zabudowa jest, w głównej mierze, bardzo jednorodna i harmonijna. Działka posiada kształt prostokąta. Z każdej strony sąsiaduje z ciągami pieszo-jezdnymi. Na działce stanowiącej teren projektu nie znajdują się żadne zabudowania, obecnie jest użytkowana jako park. Obiekt projektowany jest jako sześciokondygnacyjny, podpiwniczony, ze stropodachem płaskim.